تشابه سرخی لاله ها و خون شهیدان...

سرخى این لاله هاى قرمز و آتشین بدجور هواى جبهه و شهادت و پر کشیدن را به دل آدم مى اندازد. این سرخى و آن قرمز جارى در رگ هاى بسیجیان مخلص و پاک، وجه تشابه زیادى دارند. شاید آن جوانان بى ریا و عاشق وطن، دلباخته این لاله هاى سرخ شده بودند و دل هایشان به سوى سرخى وصال پر کشیده باشد. شاید آبى آسمان را به سرخى خونشان شبیه تر دیدند و به یاد قرمزى غروب حزن انگیز کربلا و عروج امامشان افتادند و هر لحظه از خدایشان خواهش مى کردند که لیاقت غرق شدن در دریاى وصالت را از ما دریغ نکن. بگذار ما نیز دست و پا بزنیم در خون ناقابل خود، بلکه لایق این دیدار و رزق و روزى باشیم...

خوب وصالى را انتخاب کردید و به خوب جایگاهى رسیدید. همت کردید و به آنچه خواستید، رسیدید.

خداقوت پهلوانانى که رزق و روزى تان نزد خداى بزرگ و بخشنده محفوظ است و شمایید رفتگان زنده و حاضر...

کجایند مردان بی ادعا...

رفتند و این خاک و سرزمین را برای ما به یادگار گذاشتند...

ای کاش امانت داران خوبی باشیم...

بخشی از وصیت نامه شهید نعمت الله رضائی:

بسم الله الرحمن الرحیم

قسم به عصر، انسان همه در خسران و زیان است مگر آنان که ایمان آورده اند و نیکوکار شدند و به درستی و راستی و پایداری در دین یکدیگر را سفارش کردند.

به نام خداوند یکتا و یگانه، یگانه پاسدار حرمت خون شهیدان، شهادت میدهم که غیر از او خدایی نیست و محمد (ص) بنده و فرستاده اوست به سوی انسان و علی وزیر و وصی و جانشین پیامبر اکرم است.

پروردگارا شکر تو را که لیاقت دادی به جبهه بیایم و باز تو را شکر که توفیق جهاد فی سبیل الله عطا کردی و باز هم تو را شکر که دعای این بنده حقیر و ذلیل را مستجاب کردی و لیاقت کشته شدن در راهت که مخصوص اولیاء خودت است نصیبم کردی.

با درود و سلام بر پدر و مادر مهربانم. پدر و مادرم این علاقه خودم بود که در راه اسلام و قرآن فدا شوم و خدا به لحظات عمر امام عزیزمان بیفزاید انشاالله... پس برایم گریه نکنید . برای مظلومیت امام حسین و 72 یار و یاورش و تنهایی امام عزیزمان خمینی بت شکن گریه کنید. 

مرا حلال کنید که هیچ نتوانستم برای ذره ای هم که شده زحمات شما را جبران کنم. برایم دعا کنید خدا گناهانم را بیامرزد و جزء شهدا و صالحان درگاهش قرارم دهد که اگر چنین شد، شفیع شما می شوم.

بی قراری 8 ساله این سرزمین...

شاید هیچ کدام از شهید و شهادت و جنگ خاطره خوبی نداشته باشیم و با شنیدن اسم جنگ و جبهه به یاد خون و خونریزی بیفتیم. شاید دوست نداشته باشیم با این واژه ها سر و کار داشته باشیم یا به یادشان بیفتیم. 

جنگ 8 ساله این سرزمین، خاطرات تلخ و شیرین زیادی داشت که شاید در نگاه اول تلخی هایش بیش از شیرینی هایش باشد. تلخی از دست دادن بهترین جوانان این مرز و بوم و جای خالی رهبر و امامشان. رهبری که با فرمانش همه به جبهه ها ریختند و گفتند ما فدائیان رهبریم. تا جان داریم نمی گذاریم خمینی تنها بماند و این کشور و ملتش غارت شوند.