حسین پناهی :

دلم میخواست های من زیادند...

بلندند...

 طولانیند...

اما مهمترین دلم میخواست ها اینست که: انسان باشم... 

انسان بمانم ... 

انسان محشور شوم...

چقدر  وقت کم است ... 

تا وقت دارم باید مهرورزی کنم به همین چند نفر که از تمام مردم دنیا با من نفس میکشند...

باید مهر بورزم به همین جغرافیایی که سهم من است از جهان...

وقت کم است بایدخوب باشم ...

مهربان باشم...

و دوست بدارم همه زیباییها را ....

میگویندانسانهای خوب به بهشت میروند، اما من میگویم انسانهای خوب هرکجا باشند آنجا بهشت است.